Haaj! Mijn naam is Nicole, 32 jaar en geboren en getogen in het Noord-Brabantse Tilburg. Hier woon ik samen met mijn man, twee kinderen en ons hondje Rakker. Inmiddels alweer bijna 3 jaar geleden werd ik 30 en kreeg ik een uitnodiging voor het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Na het uitstrijkje en de daarop volgende onderzoeken bleek dat ik baarmoederhalskanker had. Een tumor van 3,5 cm doorsnede. Toen begon mijn rollercoaster.

De grote operatie; verwijdering van de baarmoeder, baarmoederhals, vaginatop, ophangbanden, 14 lymfeklieren en eileiders. Na een geslaagde operatie bleek er toch een zenuw van mijn blaas geraakt te zijn. Ik kon namelijk niet meer zelfstandig plassen. Met een katheter naar huis wilde ik absoluut niet. Dus zat er niets anders op dan leren mezelf te katheteriseren en hopen dat de zenuw na wat rust zou herstellen. Uiteindelijk heeft dit twee maanden geduurd en daarna is godzijdank de zenuw hersteld. Het was een heftig emotioneel herstel met meerdere blaasontstekingen en ook ziekenhuisopname ten gevolge van een nierbekkenontsteking. Wanneer ik dacht dat het einde in zicht was kreeg ik te horen dat het advies was om me preventief 25 keer te laten bestralen. Ondanks de tegenvaller hoefde ik hier niet lang over na te denken. Ik zou het mezelf namelijk nooit vergeven als de kanker terug zou komen en ik het advies níét had opgevolgd.

Voor de bestralingen kreeg ik vier confronterende ongewenste tatoeage puntjes. Aan de hand van die vier puntjes wisten ze hoe ik moest liggen om op de mm precies het juiste gebied in mijn buik te bestralen. Een puntje ter hoogte van mijn middenrif, mijn schaamstreek en één op mijn linker- en rechterheup.

Vlak voor de operatie kreeg ik van mijn ouders, man en kinderen nieuwe sneakers; Nike Air Max 1 Leopard. Ik was sowieso al dol op panterprint, dit zag je terug in mijn kleding, kleding van onze kinderen, ons huis, waar niet eigenlijk? Dit bleef bij familie, vrienden en zelfs in het ziekenhuis ook niet onopgemerkt. Al snel kwam het terug in allerlei gesprekken en kaartjes die ik kreeg over mijn kracht, moed en vechterslust net als een panter. Het ging bij mij horen! Ik kon er niet meer omheen en vond dat ik “het overwinnen van kanker” wel mocht bekronen met een tatoeage. Zodat ik, als ik later 70 ben terug kan kijken naar mijn panterprintje en herinnerd wordt aan deze levensveranderende  gebeurtenis in mijn leven. Die me veel pijn en energie heeft gekost maar ook veel wijsheid heeft gebracht. Dus op mijn linkerheup staat nu een panterprintje. Op deze manier is het bestralingspuntje ook mooi gecoverd 😉

Drie dagen na het krijgen van mijn diagnose ben ik als uitlaatklep, alle gebeurtenissen en mijn gevoel op papier gaan zetten. Dit is uiteindelijk een uitgebreide blog geworden die ik tot op heden nog steeds regelmatig bijwerk. Vanaf de allereerste blog sluit ik af met de woorden “Viva la VIda”. Dus ook dit mocht niet ontbreken op mijn lijf. Altijd al was ik een open boek maar sinds mijn blogs is dit nog wat letterlijker geworden. Maar niet alleen ikzelf, ook mijn lijf vertelt nu mijn verhaal.

Of het verslavend is? Ja zeker, voor mij wel in ieder geval. Ik zit namelijk vol inspiratie van alles wat er in de afgelopen jaren is gebeurd en waar ik kracht uit heb geput. Het nummer “Leef” van André Hazes welke tekst ik sindsdien héél anders luister, is voor mij ook veel gaan betekenen. De tekst “Leef” staat inmiddels dus ook te pronken op mijn rechteronderarm.

Waar ik voorheen nog 100 keer nadacht of ik die tatoeage wel moest laten zetten. Denk ik nu nog maar 10 keer na want ik leef tenslotte maar één keer. Liever spijt van dingen die ik wel heb gedaan dan achteraf spijt hebben dat ik ze niet hebt gedaan.

Dus natuurlijk zit er alweer iets nieuws in de planning. Het oude Sanskriet symbool voor ademen. Omdat ik tijdens alle behandelingen zoveel heb gehad aan iets heel simpels, mijn ademhaling. Inademen via de neus en uitademen via de mond. Onze basis, we beginnen ermee als we worden geboren en stoppen ermee als we dood gaan. Het geeft me elke keer de rust die ik nodig heb. Mede door middel van bewust ademhalen heb ik me overal doorheen geslagen. Dit helpt me nog steeds elke dag. Tot op de dag van vandaag.

——–

Thanks Nicole voor het delen van je verhaal! Wil jij meer mooie woorden van Nicole lezen? Check dan haar blog!  Heb jij ook een Kanker-Tattoo, of een ander aandenken, en wil je deze ook delen met ons? Vul dan onderstaand formulier in. Wij nemen dan contact met je op!