Op KankerVrijDag vieren we dat de vooruitzichten voor mensen met kanker steeds beter worden. Want de kans dat je geneest of kunt leven met deze ziekte blijft stijgen. Helaas geldt dit goede nieuws nog lang niet voor iedereen. Vandaar het motto van deze dag: vieren en vragen.
We vieren het leven, we vragen aandacht voor hoe mensen het leven na kanker ervaren én we vragen om bij te dragen aan meer onderzoek naar kanker. Zodat iedereen in de toekomst ook écht kankervrij kan zijn.
Op deze eerste editie van KankerVrijDag is er specifiek aandacht voor hoe jongeren en jongvolwassenen het leven na kanker ervaren. Zij worden AYA’s (adolescents and young adults) genoemd. Door hun relatief jonge leeftijd hebben zij lang last van de ‘restschade’ van hun ziekte.
KankerVrijDag draait dus om positiviteit met een serieuze ondertoon. We starten de middag met de verhalen over uitdagingen waar survivors mee te maken hebben. Daarna is het tijd om te vieren: op de KaVrijMiBo, de kankervrijdagmiddagborrel, toosten we op een kankervrije toekomst, op de klanken van een speciaal door survivors samengestelde playlist met toepasselijke tracks.
Waar? TivoliVredenburg in Utrecht
Hoe laat? 15:00 – 18:00
Voor wie? Voor overlevers van kanker en hun naasten
Toegang is gratis, maar een donatie aan KiKa of een patiëntenorganisatie stellen we zeer op prijs.
Of kijk op de website van KankerVrijDag voor meer informatie. Hopelijk tot 28 oktober!
Hartelijke groet,
Team KaVrijMiBo
Recente berichten
Onderzoek: Samen beter zicht op eenzaamheid
Wist je dat eenzaamheid veel voorkomt onder jongeren in Nederland? Volgens cijfers van het CBS voelde in 2023 bijna één op de drie jongeren tussen de 15 en 25 jaar zich enigszins eenzaam, en één ...
AYA’s uit Radboudumc gezocht!
📢 Oproep aan AYA's: Jouw ervaring telt! 🙌 Heb jij in de afgelopen 3 jaar minimaal 2 gesprekken gehad met een klinisch arbeidsgeneeskundige in het Radboudumc? En wil jij bijdragen aan beter begrip en verbetering ...
Ervaring van Jolien (37) | Uitgezaaide baarmoederhalskanker
‘Ik voel me door lotgenotencontact minder alleen en meer begrepen’, Jolien Moens …