Tweeënhalf jaar geleden kreeg Laura Hoogendoorn (26) voor de eerste keer de diagnose kanker. Ze bleek een zeldzame vorm van uitgezaaide kanker in haar buik te hebben. Haar herstel na de twaalf uur durende buikoperatie was een lange weg, maar uiteindelijk werd Laura schoon verklaard. Om alles een plek te kunnen geven, zocht ze naar uitlaatkleppen. Via Google en de AYA-poli in het ziekenhuis, kwam Laura terecht bij onze Stichting Jongeren en Kanker (SJK). Zo ontmoette ze lotgenoten en vond ze een manier om haar gevoelens te kunnen uiten. Helaas is de kanker sinds afgelopen maart terug en geven de artsen aan dat dit niet meer kan genezen. 

Wel of geen lotgenotencontact

Na haar eerste diagnose wist Laura niet of ze behoefte had aan lotgenotencontact. Alle verhalen van anderen lezen, vond ze heftig. De behandeling en het herstel kostte veel energie en ze wist daarom niet of ze hier ruimte voor had. Toch hield Laura de Instagram-pagina van SJK in de gaten. Ze noteerde de activiteiten wel in haar agenda, maar ging er in eerste instantie niet naartoe.

In de loop van de tijd besloot Laura toch mee te doen aan activiteiten die haar trokken. Zo was ze aanwezig bij een van onze JK-Stranddagen, deed ze mee aan het dansproject van de F|Fort Foundation en is ze een nacht weg geweest met Stichting Xenia’s Wish. Lotgenotencontact bleek toch iets te zijn waar Laura wel behoefte aan had. ‘Het is heel fijn om een plek te hebben waar je lotgenoten kunt ontmoeten. Dit is ontzettend waardevol.’

‘Ik was mezelf helemaal kwijt’

Laura vertelt: ‘Toen ik schoon werd verklaard, dachten sommige mensen dat we de periode konden afsluiten. Maar dit is iets wat je nooit af kan sluiten en altijd deel van je leven zal zijn. Ik was mezelf helemaal kwijt. Ik vroeg me af waar ik moest beginnen om mezelf weer terug te vinden.’ 

Een project waar Laura veel aan heeft gehad, is het dansproject van de F|Fort Foundation. Ze vond het moeilijk om weer te dansen, maar toen kwam dit project op haar pad. ‘Dit was een heel fijn project, omdat ik met lotgenoten danste. Ik hoefde me niet sterker voor te doen dan ik was. Als ik wilde rusten tijdens het dansen, kon dat. Er was geen uitleg nodig.’ 

Laura vertelt dat het project heel mooi was. Ze kwam stukje bij beetje weer terug in haar lijf. Wat was er allemaal met haar lichaam gebeurd? Nu kreeg ze de ruimte om hierbij stil te staan en te voelen. Tijdens de lessen is er veel gehuild met elkaar en deelden de lotgenoten gedachten. ‘Zo mooi en bijzonder dat iedereen dit deed. Stuk voor stuk waren en zijn het sterke vrouwen die zich hier zomaar kwetsbaar durfden op te stellen. ‘Het was heel waardevol om hier onderdeel van te zijn.’

Muziek maken: een helende uitlaatklep

Sinds haar 15e speelt Laura al gitaar. Zingen vond ze altijd al leuk. Door dit samen te combineren, ontstond er een deuntje. Dit resulteerde uiteindelijk in het nummer ‘Laat me weer dansen’. Het nummer deelde Laura met de vrouwen van het dansproject. ‘De herkenning was heel mooi en speciaal. Het moment dat ik dit nummer speelde en zong, was het eerste moment waarop ik me realiseerde dat ik iets heel naars kon omzetten in kracht. Ik kreeg het gevoel dat ik met mijn talenten ook iets kon betekenen voor anderen.’

Voor Laura is muziek maken een helende uitlaatklep. ‘Muziek raakt mensen op een manier waarop woorden dat niet kunnen. Het geeft voldoening om mijn muziek te delen met lotgenoten, familie en vrienden. Ik hoop herkenning te kunnen bieden, waardoor mensen mijn, maar ook hun eigen situatie, beter begrijpen. Ik laat de kanker mijn dromen en muzikaliteit niet in de weg staan. Ik doe wat ik graag doe en ik blijf het leven doorvoelen; in verdriet en vreugde. Ondanks dat ik niet meer beter word.’

Herkenbare nummers voor lotgenoten

De muziek van Laura kun je op Spotify beluisteren. Het nummer dat Laura uitbracht, ‘Laat me weer dansen!’, kun je zien als een ode aan wat het dansproject haar heeft gebracht. Maar ook als je de voorstelling niet hebt gezien, is het een herkenbaar nummer voor iedere lotgenoot. Je wilt zo graag weer iets doen wat je voor je kankerbehandelingen misschien ook met veel liefde en plezier hebt gedaan. 

Haar nieuwste nummer heet ‘Misschien’. ‘Het gaat over alle emoties waar ik doorheen ga nu ik weet dat ik niet meer beter word. Ik had het anders voor mij gezien, maar misschien is het wel goed zo, misschien? Ik blijf in ieder geval muziek maken tot het einde.’

JK-activiteiten

Ontmoet andere jonge mensen (16-40) die zelf kanker hebben of hebben gehad tijdens gezellige JK-activiteiten bij jou in de buurt of juist wat verder weg.⁠ ⁠Samen borrelen, ervaringen uitwisselen of juist actief bezig zijn, het kan allemaal en er is voor ieder wat wils. ⁠

Bezoek de JK-kalender voor een overzicht van alle JK-activiteiten die worden georganiseerd en meld je aan voor de activiteit die bij jou past!⁠