Ons bestuurslid Sophia (27) heeft een openhartig gesprek gehad tijdens de podcast: “Kankerjong” over haar haar diagnose en identiteitscrisis na de behandelingen. “Wie ben ik? Waar wil ik heen? Waar had ik gestaan als ik niet ziek was geworden? 

Fysiek word ik nooit meer de oude. Fulltime werken hou ik niet vol. Mijn batterij is stuk. Daar moet ik mee leren leven. Dat is confronterend want ik wil elke keer meer dan ik kan. Voordat ik ziek werd liep ik door een ongeluk een hersenbeschadiging op. Naar school gaan kon niet meer. En toen werd ik ziek. Al mijn vrienden en vriendinnen gingen naar examenfeestjes, studeren in een andere stad of op kamers wonen. Ik was aan het overleven en revalideren. En ik was jaloers. Dat was pittig. Ik gunde mijzelf dat wat zij ook meemaakten. Mijn leven vergelijken met dat van anderen was heel vermoeiend. Net als antwoord geven op vragen over wat voor werk of studie ik deed.

Uiteindelijk keek ik naar wat er wel kon en aan hoe ik invulling aan mijn leven kon geven. Dat ging met kleine stapjes. Ik had veel aan contact met lotgenoten. Het bracht me herkenning, het gevoel geen uitzondering te zijn. Daar wilde ik aan bijdragen, iets doen met mijn eigen ervaring. Daarom ben ik de afgelopen jaren bestuurslid geweest bij deze mooie stichting.  

Daarnaast werk ik parttime bij het @ayazorgnetwerk. Zij leveren leeftijdsspecifieke zorg aan jongvolwassenen met kanker. Toen ik ziek was heb ik deze AYA-zorg erg gemist. De zorg en ondersteuning voor jonge mensen met kanker verbeteren vormt mijn drijfveer. Zo ben ik van leven in remissie, naar leven met een missie gegaan.

Als ik kijk naar het proces dat ik heb doorgemaakt, ben ik trots op waar ik nu sta. Ik heb mijn plekje in de maatschappij teruggevonden en weer toekomstperspectief weten te creëren. Het gaat nog steeds met vallen en opstaan. Maar inmiddels heb ik nu vertrouwen dat ik altijd weer overeind kom.”

De podcastserie “Kankerjong” is gemaakt door KWF en kun je beluisteren vis deze link: www.kwf.nl/kankerjong